Każdy z nas miewa kompleksy, niezależnie od tego, jak wyglądamy i jak czujemy się w swoim ciele. Nie ma chyba na świecie osoby, która z pełnym przekonaniem stwierdziłaby, że nie zmieniłaby kompletnie niczego w swoim wyglądzie. Jest to oczywiście całkowicie naturalne, jednak problem pojawia się wówczas, gdy dostrzegamy nieistniejące defekty i w dodatku je wyolbrzymiamy. Możemy mieć wówczas do czynienia z tzw. dysmorfofobią. Co to jest i co zrobić, by to zwalczyć?
Co to jest dysmorfofobia?
Dysmorfofobia, czyli cielesne zaburzenie dysmorficzne, to jedno z zaburzeń psychicznych, które opiera się na dostrzeganiu u siebie nieuzasadnionych w żaden sposób defektów urody. Wady te z reguły zauważa jedynie osoba dotknięta tym zaburzeń, a dla otoczenia często są one niewidoczne czy po prostu nieistniejące. Co istotne, pacjenci zmagający się z tym schorzeniem mogą skupiać się na dowolnym miejscu ciała i to właśnie tam widzieć wspomniane defekty.
Dysmorfofobia urojeniowa, bo również z taką nazwą możemy się spotkać, prowadzi do gwałtownego obniżenia samooceny i pogorszenia samopoczucia. Chorująca osoba może do tego stopnia wyolbrzymiać swoje kompleksy, że będzie izolować się od społeczeństwa i czuła się niewystarczająca. Zwykle, by temu zapobiec, decyduje się na liczne zabiegi upiększające, w tym te wymagające operacji, które mają za zadanie zlikwidować widziany przez nich defekt.
Istnieją różne przyczyny tego zaburzenia. Z pewnością sprzyja temu powszechna w dobie internetu i mediów społecznościowych obsesja na punkcie wyglądu – widząc na pozór idealne gwiazdy filmowe czy influencerki, zaczynamy jeszcze bardziej dostrzegać swoje wady. Czynnikiem sprzyjającym jest również uczucie samotności i odrzucenia, np. gdy zakończymy związek.
Jak leczyć dysmorfofobię?
Pierwsze, co należy zrobić w przypadku cielesnego zaburzenia dysmorficznego, to udanie się do specjalisty – w tym przypadku psychiatry. W żadnym razie nie należy diagnozować się samodzielnie, ponieważ tylko lekarz będzie w stanie właściwie ocenić naszą kondycję psychiczną i tym samym zaproponować najlepszą formę leczenia. Diagnoza dysmorfofobii nie należy do najłatwiejszych, jednak przy pomocy testów – które mogą być czasochłonne – możliwe jest stwierdzenie tego zaburzenia u pacjenta.
W leczeniu bardzo ważnym elementem odgrywa psychoterapia. Za najbardziej skuteczną jest tutaj uważana terapia behawioralna czy też poznawczo-behawioralna. Oprócz tego stosuje się farmakoterapię w postaci selektywnych inhibitorów wychwytu serotoniny. Istotne dla osoby zaburzone może być także rozmawianie o swoich problemach z bliskimi, samodzielne ćwiczenia przed lustrem w domu i odcięcie się od tych źródeł medialnych, które mogą prezentować wypaczoną rzeczywistość i potęgować kompleksy.
