W uroczystości, w tym w ceremonii przy pomniku gen. Filipowicza na otwockim cmentarzu, brali udział m.in uczniowie Szkoły Podstawowej nr 8 z Otwocka, która nosi imię Generała, jak również jego Rodzina. Powiat reprezentowała Wiceprzewodnicząca Rady Powiatu Grażyna Olszewska.

Generał Julian Filipowicz urodził się 13 września 1895 roku w Jarosławcu. W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, w których służył w 1 Pułku Ułanów, awansując do stopnia wachmistrza sztabowego. W pierwszych dniach listopada 1918 roku przebywał we Lwowie, gdzie z chwilą wybuchu walk polsko – ukraińskich wstąpił do oddziału kapitana Mieczysława Boruty-Spiechowicza (późniejszego generała) jako artylerzysta. Z dniem 15 listopada otrzymał stopień podporucznika. Od grudnia 1918 roku do maja 1919 roku był oficerem wywiadowczym w 4 Pułku Artylerii Polowej na froncie ukraińskim. W lipcu 1920 roku został awansowany na porucznika. Z końcem sierpnia powrócił do 11 Pułku Ułanów i objął dowództwo szwadronu na froncie południowym. Zweryfikowany 27 sierpnia 1920 roku w stopniu rotmistrza ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku.

15 sierpnia 1924 roku został mianowany majorem i otrzymał dowództwo Szkoły Podoficerskiej pułku. W barwach 11 Pułku Ułanów Legionowych został w 1928 roku skierowany do dwuletniej Wyższej Szkoły Wojennej, którą ukończył z wyróżnieniem i otrzymał tytuł oficera dyplomowanego. 1 stycznia 1930 roku awansował na podpułkownika dyplomowanego, 1 listopada tegoż roku objął dowodzenie 7 Pułkiem Ułanów Lubelskich. Szlify pułkownika dyplomowanego otrzymał 1 stycznia 1933 roku. W czerwcu 1935 roku został przeniesiony na dowódcę 3 Pułku Strzelców Konnych. Od kwietnia 1939 roku dowodził Wołyńską Brygadą Kawalerii, z którą wziął udział w kampanii wrześniowej. Po zwycięskiej bitwie pod Mokrą (1 IX) z niemiecką 4 Dywizją Pancerną, brygada w odwrocie przeszła na prawy brzeg Wisły i w rejonie miejscowości Sulejówek – Miłosna dołączyła do Grupy Operacyjnej Kawalerii generała Władysława Andersa. W ciągłych walkach grupa ta dotarła do Tomaszowa Lubelskiego.

23 września po przegranej bitwie pod Jacnią pułkownik Filipowicz rozwiązał resztki Wołyńskiej Brygady Kawalerii, a sam w cywilnym ubraniu przedostał się do Warszawy. Tu w listopadzie 1939 roku po nawiązaniu odpowiednich kontaktów wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski. Używał pseudonimów: „Kogan”, „Pobóg”, „Róg”. Dwukrotnie aresztowany przez gestapo, stał się bohaterem niewiarogodnych ucieczek z niemieckich więzień. Po jednej z nich, pułkownik trafił do Otwocka, do pensjonatu dr Zofii Dobrowolskiej, gdzie kurował się, przebywając pod nazwiskiem Pszczółkowski. Nabyte obrażenia i przeziębienie stały się początkiem nieuleczalnej choroby – gruźlicy. W związku z zaistniałą sytuacją Komenda Główna Armii Krajowej przeniosła go na stanowisko Komendanta Armii Krajowej Okręgu Białystok. Jednak tej nowej funkcji już nie objął, gdyż stan jego zdrowia mimo chwilowej poprawy, uległ pogorszeniu, choroba postępowała w szybkim tempie. 15 sierpnia 1942 roku został mianowany generałem brygady przez Naczelnego Wodza generała Władysława Sikorskiego na wniosek Komendanta Głównego Armii Krajowej generała dywizji Stefana Roweckiego ps. ”Grot”. Zmarł 14 sierpnia 1945 roku w sanatorium w Otwocku. Pochowany został na cmentarzu parafialnym.

Odznaczony: orderem Virtuti Militari V i IV klasy, Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi, oraz innymi polskimi i zagranicznymi odznaczeniami.